De Europese Unie - Een kritische evaluatie

De uitslag van de verkiezingen op 25 Mei 2014 voor het Europese parlement laten een duidelijk verdeeld Europa zien. Ruw weg 70% zijn voor meer Europa of een status quo en 30% zijn voor minder Europa. Het grootste probleem is hoe moeten we verder.
De tragiek van Europa is dat er geen duidelijk plan is: Dit is ons doel en dit is ons doel niet. Je kunt het ook zo zeggen: Er zijn geen grondbeginselen over wat we etisch, maatschappelijk, economisch en financieel willen. Een algemeen document waarin de spelregels staan.
De algemene opinie van de staatshoofden van de EU is meer Europa. De algemene opinie van de belangste "managers" binnen Europa is het zelfde. Meer macht naar Europa. In zekere zin is dat begrijpelijk. De meerderheid van het kader wil iets en dan doet de neerderheid van het EU parlement ook mee. Het zelfde beeld heb je ongeveer ook voor de regeringen van de verschillende landen binnen europa, de parlementen en de politici.

Voor de bevolking van Europa is er een veel meer tijds gebonden beeld. Gedurende de tweede wereld ontstond het idee "Nooit meer oorlog". Op 24 oktober 1945 ontstond officieel de Verenigde Naties. De Navo ontstond 4 April 1949. Er werden verdragen tussen allerlei landen gesloten (Vooral die aan elkaar grensden) en de mensen begonnen Europa te verkennen. Maar tussen de verschillende landen zijn grenzen en iederland heeft zijn eigen munt. Toen ontstond het idee om Europa één te maken, alle grenzen tussen de lidstaten op te heffen en een munt te creeren. De Euro werd ingevoerd op 1 Januari 2002 in 15 Landen en nu zijn dat er 22.
Met het opheffen van de grenzen ontstond ook het idee van vrij verkeer van wonen, werken en handel tussen de lidstaten. Dit vrije verkeer van wonen en werken lijkt op zich handig als het om prive zaken gaat (huwelijk) maar word problematiser als het om zuiver economische en financiele motieven gaat.

De belangrijkste bron van de veranderingen binnen Europa zijn het vrije verkeer van handel, geld, de open markt en globalisering in het algemeen. De belangrijkste drijfveer hier is, om iedereen een kans te maken om te produceren (open offerte) en daar te maken waar het het goedkoopste is. In zekere mate geldt de leuze hoe goedkoper hoe beter. Als je het zuiver financieel bekijkt is dat goed voor de eigenaren (aandeelhouders) van de bedrijven die meer winst maken en voor de mensen in de lage loon landen die nu werk krijgen, maar zeer nadelig voor de mensen die werkeloos worden. Het gevolg is dat er bij de mensen uitgaande in het begin van een zekere euforie ten voordele van Europa nu een grote mate van wantrouwen ontstaat ten nadelen van Europa.
Maar er zijn nog andere redenen die dit wantrouwen versterken. Ten gevolge van het verplaatsen van de produktie en tegengevolge van de uitbreiding van de lidstaten ontstaat er een een veel grotere noodzaak en reden om daar naar toe te gaan waar er werk is. Dit kan ook leiden tussen spanningen tussen de mensen onderling.

De tragiek van Europa

De tragiek van Europa is dat als je met de belangrijkste spelers binnen Europa rond de tafel gaat zitten als je alles opnieuw zou kunnen doen en uit gaat zoeken hoe Europa zou moeten functioneren met als doel dat iedereen er voordeel van zou moeten hebben vergeleken met het verleden, het uitvoeren van zo een plan nu onmogelijk is.
De tragiek vam Europa is dat eigenlijk zo een gesprek met wat we fout gedaan hebben en hoe het zou moeten eigenlijk al niet meer mogelijk is omdat de kaarten politiek, financieel en economisch (wat het werk betreft) al geschud zijn. Het erkennen van fouten is onmogelijk de maatschappij waarin wij leven als normaal wordt beschouwd. Het hebben van een staatsschuld is normaal want alle landen hebben een staatsschuld. Het hebben van een PC is normaal. Het hebben van vakantie is normaal, vliegen is normaal, alhoewel niet iedereen met vakantie kan gaan.
De tragiek van Europa is dat de belangrijkste spelers die de toekomst van Europa de politici zijn, die weliswaar gekozen zijn door de burgers, maar als leidraad hoe te handelen en wat te doen ieder hun partij programma hebben. Als zo danig is er geen discussie ten gronde mogelijk. Je kunt niet aan een tafel gaan zitten met een leeg blad papier.
De tweede groep van belangrijke spelers zijn de grote bedrijven en hun belang is om het aantal spelers (lees concurenten) zo klein mogelijk te maken. Dwz ze worden zelf steeds groter.
De tragiek van Europa is dat het een netwerk is, een zeer complex netwerk, een net werk van belangen verstrengelingen, een netwerk van politieke verbanden, een netwerk van ik doe wat voor jou en jij doet wat voor mij.
De tragiek van Europa is dat dit zelfde netwerk niet specifiek verkeerd hoeft te zijn, maar waar er wel heel veel gevaren op de loer liggen. In vele gevallen als je het met elkaar eens bent geworden dan verdwijnen alle andere problemen als sneeuw voor de zon. Ik een loonsverhoging dan ook jij een loonsverhoging. Dat dit niet voor iedereen mogelijk is daar hebben we het niet meer over.

Nabespreking

Geschreven: 22 Mei 2014

Terug naar mijn start pagina: Inhoud van dit document