Intussen kan AI uit een geroofde berg data ongetwijfeld een prijswinnende nepfoto van een zonsondergang destilleren. Nou, en? AI werkt met bestaand materiaal, en kan dus niets baanbrekends voortbrengen. Aan het ene uiterste levert AI geraaskal, aan het andere uiterste plagiaat. De stamppot van AI wordt voor een nieuw gerecht aangezien door mensen die niet kunnen koken.
AI-software wordt getraind op wat er is. Een veronderstelling formuleert wat er niet is, en wat zelfs onmogelijk kan lijken (het heliocentrisch zonnestelsel volgens Aristarchos). AI bevat een onafzienbare stapel kennis, maar geen snipper begrip. In ons brein is het andersom.
De hypothese is de grondslag van alle begrip.
Of dat moment ooit komt is onzeker, maar het is niet uitgesloten. Immers, de mens is een machine, dus het is denkbaar dat een of ander supersysteem ooit sneller en beter hypotheses zal formuleren dan wij.
Tot dusver zit het grootste gevaar niet in AI als zodanig, maar – zoals gewoonlijk – in de mens.
Nieuwe medicijnen worden jarenlang getest voordat ze eventueel op de markt mogen komen. Het verbijstert mij dat AI botweg op de mensheid wordt losgelaten door de rijkste en machtigste bedrijven ter wereld, zonder dat hen ook maar iets in de weg wordt gelegd.
Terug naar mijn home page Index
Terug naar NRC commentaar NRC Index